De maand mei loopt tegen het einde aan maar het weer kan niet beslissen wat het voor deze zaterdag zal worden. Word het zonnig, gaat het regenen of word het misschien koud? Ach, zegt het weer tegen zichzelf. Waarom niet een beetje van alles? Dat zal ze leren om met het klimaat te knoeien. Hebben ze mooi aan zichzelf te danken.

De deurbel gaat aan en word lekker lang ingehouden. Het loopt tegen de middag aan dus ik heb wel zo’n idee wie heel graag binnen wil. Nichtje 1 en Nichtje 2 komen ‘s zaterdags gezellig bij Grootmoeder op bezoek en dan duwen ze lekker lang op de bel. Zo kan er geen twijfel aan bestaan wie er buiten wacht aan de deur. Om vervolgens als de deur open gaat toch te proberen Grootmoeder of Grootvader te verassen.

Mijn vermoeden word bevestigd nog voor ik de trap afstomp om de deur open te doen. Onze kat is namelijk in de omgekeerde richting de trap opgerend en kijkt me aan met een wanhopige blik.

“Je gaat ze toch echt niet binenlaten hé Steven?”

Ik vrees van wel, Kat. Ik wil niet aan Grootmoeder uitleggen waarom ik haar kleinkinderen in de koude, warmte of regen heb laten staan. Dus zoek jij maar gezellig een plaatsje uit om vervolgens toch zo hard als een grasmachine te brommen wanneer ze je toch vinden en ze je komen strelen.

Ik laat iedereen binnen en besef meteen dat ik gastheer moet spelen want Grootmoeder en Grootvader zijn nog inkopen doen. Omdat ik de les “Sociale Interacties” gemist heb op school omdat ik die dag op zoek was naar aspergers is dat altijd een beetje awkward. Maakt niet uit wie er op bezoek komt, hoor.

Goed, we wachten dus op de komst van Grootmoeder en Grootvader en dat lijkt een eeuwigheid te duren dus heb ik een ideetje. Wat als ik Nichtje 2 voor mijn kar span en naar Grootmoeder laat bellen met de boodschap dat ze honger heeft? In hoofdzaak vooral omdat ik zelf honger heb maar ik ben geen schattige kleindochter dus dat is geen reden om vaart te maken.

Ik houd de telefoon bij Nichtje 2’s hoofd en vertel haar wat ze moet zeggen. Als ze Grootmoeder aan de lijn krijgt, moet ze zeggen dat ze grote honger heeft. Maar Grootmoeder neemt niet op en een digitale dame verteld ons dat we een boodschap kunnen inspreken na de biep.

“Okay,” zeg ik. “Nieuw plan. Wacht tot na de biep en zeg dan “Hallo Grootmoeder, met Kleindochter 2. Ik heb honger!”

Perfect plan. Simpel maar doeltreffend. Kan niet mis gaan.

Biiiiiieeeeeeeeeeeeeppppppppp

“Komaan, Nichtje 2. Dat is de biep.”

Zonder verpinken spreekt Nichtje 2 de volgende boodschap in:

“Biep.”

Daar sta je dan mooi. Ik leg zo snel mogelijk af en hoop dat ik straks niet moet uitleggen waarom er cryptische boodschappen vanop mijn nummer verstuurd worden naar de telefoon van Grootmoeder.