Er doet de laatste tijd het één of ander griepje de ronde. De symptomen lijken vooral vooral gebuisde advocaten te treffen die zich nu “politieker” laten noemen. Ik wou hier eerst een stukje plaatsen over wat de symptomen van verkiezingskoorts zijn maar daar zou teveel tijd in kruipen. Mijn ideale verkiezingsdag ziet er namelijk zo ongeveer uit zoals hij vandaag verliep.

“Is het vandaag dat we moeten gaan stemmen?”

De datum op de verkiezingsbrieven word nog even gecontroleerd. Ja, we mogen vandaag naar het stembusje trekken. Wat een democratisch privilege om op straffe van zware geldboeten je stem te mogen uitbrengen op politici die allemaal beloven dat ze het beter weten dan die van de andere kleur.

Met de brief en paspoort in de hand zakken we af naar het plaatselijke kieslokaal. Daar aangekomen merk je goed dat het een kieszondag is, want op de parking heeft een oud mannetje met een peperdure wagen er moeite mee om te parkeren. Zijn vrouw doet dienst als parkeersensor door druk met haar handen te gebaren. De man zegt tegen zijn vrouw dat hij het ook wel ziet, maar de waarheid is dat hij toch een beetje roestig is geworden. Vervolgens rijd hij bijna tegen de paal achter hem op. Geen probleem, alles onder controle. Prima investering ook, zo een wagen waar je blijkbaar zelden mee rijd.

Na de onverwachte demonstratie in rijdkunsten van Audi Senior zoeken we de weg naar onze stembus. Vandaag staan er geen politiekers aan de deur om hun obligate zinnetje af te vuren op voorbijgangers.

“Denk dadelijk aan mij, hé.”

“Niet als ik het kan helpen, meneer de politieker.” In realiteit geef ik hem gewoon de standaard “Wie bent u en waarom spreekt u tegen mij?” blik.

Maar goed, de politiekers zijn er vandaag dus niet bij dus geraken we vlotter aan het gebouw. Of je nu vertrouwd zijn met de term “kiesvee” of niet, als kiesvee word je behandeld. Het begint al met maar één buitendeur die openstaat, zodat alle stemkoeien een na een naar binnen schuifelen. Daarna is het aanschuiven in een smalle rij naar het lokaal. Pas wanneer je in het lokaal bent kan je naar je eigen” kieslokaal” gaan.

Lekkere logica: Laten we een dorp opdelen in drie verkiezingslokalen. Maar hoe organiseren we dat dan praktisch? Zet alle drie lokalen maar op dezelfde plek. Beland het kiesvee niet in de verkeerde weide. Waarom moooeeeeeeeehhlijk doen?

Examenstress

Stemlokalen geven mij een soort van examenstress want ik begin een beetje nerveus te worden in de afwachting tot het mijn beurt is. Ik begin dan wat luider te praten en zeg dan af en toe rare dingen, genre “Oh nee, ik heb vergeten het artikel te lezen over hoe ik geldig moet stemmen, ik moet terug naar huis.”

Maar dat kan dus niet, want het kiesvee achter je staat al te drummen. De bruine koe vlak achter me kan niet wachten om op groen te stemmen. Want gras is groen en als koe houd ze van gras. Dat is superlogisch. De witte koe vlak voor me wil op een rechtse partij stemmen, want ze vind dat ze als melkkoe systematisch onderdrukt word doordat de pers zegt dat geitenmelk, paardenmelk en sojamelk ook best okay zijn. Ja, dat kan dus niet hé, zij is een geboren en getogen melkkoe. Dat het kleinvee opzout naar de kinderboerderij of zo!

Het is eindelijk mijn beurt. Ik houd mijn adem in wanneer de vrijwilliger mijn paspoort aanneemt en me taxeert. Is dit nou dezelfde man of niet? Ja, meneer de vrijwilliger. Ik heb een baard laten groeien. Heb je niet van terug hé? Daarmee is je poging om je snor te staan toch aardig mislukt. Stop met naar mijn paspoort te staren, die baard is van mij en van mij alleen.

Ik schuif op van de ene vrijwillger naar de andere. Je hebt zo’n aantal soorten vrijwilligers:

• Kruisjesman zoekt je naam en zet er een kruisje naast
• Assisten-kruisjesman staart naar een hoopje papieren
• De biljetten-dame en haar assistent vouwen de stembiljetten op. Nou ja, één van hen doet dat zodra ze doorhebben dat je staat te wachten. De andere is er vooral voor de morele steun.
• Twee andere personen bewaken je paspoort. Wellicht zijn ze de enige vrijwillgers die echt wat nuttig doen in deze tijden. Stel je maar eens voor dat zo’n rode koe er met je paspoort vandoor gaat om zich voor te doen als melkoe terwijl het gewoon een ordinaire rode koe is. Die vlieger gaat mooi niet op. Mooi terugleggen dat paspoort. Lomp kalf.

Maar goed, even serieus nu. Ik sta in het stemhokje en vouw mijn eerste biljet open en de stress schiet in mijn lijf. Moet ik de namen op die lijst kennen? Van sommige van die partijen heb ik nog nooit gehoord. Moest ik nou geldig of ongeldig stemmen? Hoe krijg ik dat blad in hemelsnaam terug opengeplooid?

Nadat ik mijn demoeeeeeehcratische plicht vervuld heb steek ik de biljetten in de juiste doos. Ik ben niet zo’n rebel als de persoon voor me:

“Oh jeetje, ik heb de biljet in de verkeerde doos gestoken. Dan steek ik deze maar in die doos.”

De vrijwilligers kijken toe en halen hun schouders er bij op. Ik vermoed dat de dozen-politie-vrijwilliger juist naar het toilet is, dus de snode koe komt er nog mee weg ook. De perfecte misdaad. Oh wee als binnenkort de stemmen herteld moeten worden.

Na de stemming staat er één ding op mijn agenda: het nieuws voor de rest van de dag negeren. Nieuwsdiensten draaien nu op volle toeren maar nooit word er over minder relevante informatie gepraat dan op verkiezingsdag.

“We krijgen de melding dat alle verkiezingsbureaus dicht zijn.”

“We hebben 1% van de stemmen geteld. Wat betekenen deze cijfers?”

“Het is een zwarte / rode / blauwe / oranje / paarse / zondag geworden, blijkt nadat 3% van de stemmen geteld is.”

Wellicht het meest nutteloze zijn de verkiezingsinterviews. Dan word er iemand een microfoon onder de neus geduwd met de vraag voor wie hij gekozen heeft. Ik vraag me na al die jaren nog altijd af welke partij dat nou is, “Dat ga ik niet zeggen” of “De Goede”. Maar die partijen krijgen dus steevast de stemmen van de geinterviewde personen. Toptelevisie.

Heel af en toe word er ook een politieker geinterviewd die in zijn eigen gemeente is gaan stemmen. Krijgt ook hij de vraag op wie hij gestemd heeft en dan willen ze het niet zeggen. Maar dat hoeft niet hoor. Je ziet het aan hun zelfvoldane gezicht. Natuurlijk hebben ze op zichzelf gestemd, de valsspelers. Deden ze al van toen er gestemd moest worden wie de leider werd van de boomhutclub en ze vervolgens een coalitie sloten met de andere verkozen jongens om er voor te zorgen dat meisjes de hut niet inmochten wegens politieke meningsverschillen over wie er stinkt. Sindsdien is er niet veel veranderd, behalve dat er boomhutquota zijn voor hoeveel meisjes ze verplicht moeten binnenlaten.

Ik lees morgen wel wie de verkiezingen gewonnen heeft en controleer binnen een maand of drie wel welke partijen er samen regeringkje gaan spelen. Een ding staat sowieso al vast, niks van wat de vorige regering gedaan heeft deugde. Tenzij ze er zelf inzaten.

Moehhhhhhhhh.